Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη γειτονιά του Φαλήρου, στον Δήμο Θεσσαλονίκης. Είναι τελειόφοιτος του τμήματος Δασοπονίας του ΤΕΙ Καβάλας. Έχει σπουδάσει υποκριτική στο εργαστήριο δραματικής τέχνης Studio Παράθλαση. Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα χορού και φωνητικής. Δραστηριοποιείται στο χώρο του θεάτρου και του τραγουδιού συμμετέχοντα σε θεατρικές παραστάσεις ως ηθοποιός και σε μουσικά προγράμματα ως τραγουδίστρια.
*Τη συνέντευξη συντόνισε ο Αντώνης Χαριστός
Το θέατρο ως βούληση και ως έκφραση. Ποια από τις δύο οπτικές θα επιλέγατε προκειμένου να αναγνωρίσετε τη θέση σας στο χώρο του θεάτρου;
To θέατρο και ως βούληση και ως έκφραση. Υπάρχει σαφώς η επιθυμία της ανακάλυψης διάφορων και διαφορετικών έργων, των νοημάτων τους (όπως αυτά μιλούν στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά αλλά και στην κοινωνία μας) και ταυτόχρονα η επιθυμία της υλοποίησης κάποιων στόχων. Άλλωστε το τελευταίο συμβαίνει αυτόματα όταν ένας ηθοποιός καλείται να ενσαρκώσει έναν ρόλο, Ωστόσο, σίγουρα δεν θα μπορούσα να παραβλέψω την μεγάλη μου ανάγκη για έκφραση που πραγματοποιείται σε κάθε πρόβα και παράσταση.
Θεατρικοί ρόλοι και ατομική ταυτότητα του ηθοποιού. Ο ηθοποιός δύναται να ισορροπήσει ανάμεσα στα δύο ή ο ένας πόλος κυριαρχεί επί του δεύτερου;
Οι θεατρικοί ρόλοι είναι δημιουργήματα των συγγραφέων τους. Διαβάζοντας ένα θεατρικό έργο μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα για τους χαρακτήρες τους, την ταυτότητά τους αλλά και τον προβληματισμό τους. Όταν ένα έργο πρόκειται να γίνει παράσταση, έρχεται η σκηνοθεσία. Ο ηθοποιός λοιπόν, θεωρώ, ότι καλείται να δώσει την εικόνα του χαρακτήρα σύμφωνα με οδηγίες που παίρνει σε συνδυασμό με τα δικά του εκφραστικά μέσα. Είναι μια πολυπαραγοντική υπόθεση.
Υποκριτική και κοινωνική αμφισβήτηση. Ποια τα όρια του θεατρικού πεδίου στην κοινωνική του παρέμβαση και ποιά τα αποτελέσματα της;
Πιστεύω σίγουρα ότι το θέατρο ως απεικόνιση της ζωής θέτει πολλές φορές σε αμφισβήτηση ζητήματα της κοινωνίας. Η άποψη μου είναι πως όταν ένας δημιουργός θέλει να μεταδώσει την ιδέα του, δεν υπάρχουν όρια.
Τι προηγείται, εν τέλει, στην αποτελεσματική αποτύπωση των σκοπών ενός θεατρικού έργου, η σκηνοθεσία ή η βαθύτερη κατανόηση του ρόλου από τον ηθοποιό;
Πρόκειται για ακόμα μια ιδιαίτερη ερώτηση. Όπως προανέφερα είναι μια πολυπαραγοντική υπόθεση. Γνωρίζουμε ότι γίνονται πολλές και διαφορετικές αναγνώσεις σε κάθε έργο ξεχωριστά. Ο σκηνοθέτης έχει καθοριστικό λόγο στην παρουσίαση του έργου. Όταν λοιπόν σκηνοθεσία και ηθοποιός έρθουν σε συμφωνία, μπορούμε να μιλάμε για μια συνθήκη που λειτουργεί. Άρα σημαντικό είναι να υπάρχει ισορροπία χωρίς να υποβαθμίζεται κανένας ρόλος. Το προϊόν που θα παραχθεί είναι αποτέλεσμα συνεργασίας.
Ποιός ο ρόλος της αποσιώπησης στη θεατρική δράση;
Χαίρομαι πολύ με την ερώτηση αυτή, καθώς βρίσκω τους ρόλους που δρουν χωρίς λόγια ιδιαίτερα σημαντικούς και ενδιαφέροντες. Πολλές φορές μάλιστα είναι και οι χαρακτήρες αυτοί γύρω από τους οποίους εκτυλίσσεται η δράση. Κατά την γνώμη μου, ένας ηθοποιός πρέπει να ξέρει να χειρίζεται το σώμα του, την κίνησή του και τις εκφράσεις του προσώπου του. Άλλωστε, η έκφραση έχει διάφορες μορφές και οποιοδήποτε μήνυμα μπορεί να μεταδοθεί μέσα από την δράση τέτοιων χαρακτήρων. Απαιτείται για κάτι τέτοιο ,μεγάλη δεξιοτεχνία και προσπάθεια από τη μεριά των ηθοποιών. Σε όσες παραστάσεις συμμετείχα η παρακολούθησα μάλιστα, τέτοιοι χαρακτήρες προσέδιδαν μια αίσθηση μυστηρίου, ίσως και μαγική.
Το θέατρο δύναται να μετατραπεί σε πνευματικό «όπλο» κινητοποίησης συνειδήσεων;
Είναι γεγονός. Μην ξεχνάμε ότι πολλά έργα γράφτηκαν για τέτοιους σκοπούς και κατάφεραν να αλλάξουν τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων, κοινωνικά στερεότυπα και συνειδήσεις. Πολλά έργα έχουν αντιπολεμικό χαρακτήρα και επικεντρώνονται σε αξίες και ιδέες που έχουν καταπατηθεί η ξεχαστεί. Θα πρέπει όλοι στις μέρες μας να αναγνωρίζουμε αυτή τη λειτουργία του θεάτρου.
Θέατρο και οικονομική κρίση. Ποια τα μειονεκτήματα και ποια τα πλεονεκτήματα που έχουν αναδυθεί την τελευταία δεκαετία στο χώρο του θεάτρου;
Αυτό που παρατήρησα τα τελευταία χρόνια σε σχέση με το θέατρο και την κατάσταση στην χώρα μας, είναι ότι ο κόσμος παρακολούθησε παραστάσεις. Σίγουρα δεν μπορώ να μιλήσω με αριθμούς και δεν γνωρίζω αν θα ήταν μεγαλύτερη η προσέλευση των θεατών σε μια διαφορετική περίπτωση. Η θεματολογία επίσης που επέλεξαν σκηνοθέτες και καλλιτέχνες, σχετιζόταν πολλές φορές με την εξουσία και τις ανθρώπινες σχέσεις.
Κλασικά έργα και μεταμοντέρνα σκηνοθεσία. Πιστεύετε ότι η νέα οπτική η οποία εισάγεται στην ανάγνωση κλασικών έργων, εν τέλει, οδηγεί στην αποδόμηση των βαθύτερων νοημάτων τα οποία φέρουν στην εποχή κατά την οποία αναφέρονται;
Τα κλασικά έργα είναι φορείς διαχρονικών μηνυμάτων και το περιεχόμενό τους είναι δυνατό από μόνο του, Παρατηρούμε συχνά, ωστόσο, ότι τέτοια έργα προσεγγίζονται με πιο σύγχρονη σκηνοθετική άποψη και πολλές φορές αδυνατεί να μεταφέρει τα νοήματα των έργων αυτών. Άλλες φορές βέβαια, όταν ο σκηνοθέτης αντιλαμβάνεται τα θεμελιώδη νοήματα του έργου, μπορεί να προχωρήσει σε δικές του, καινοτόμες ιδέες.
Η Στέλλα Άντλερ υποστήριζε πως «Η λέξη θέατρο προέρχεται από τους Έλληνες. Σημαίνει ο τόπος που πηγαίνουμε για να δούμε. Και πράγματι, το θέατρο είναι ο τόπος που έρχονται οι άνθρωποι για να δουν την αλήθεια για τη ζωή και την κοινωνική τους κατάσταση». Πώς αντιλαμβάνεστε αυτή την τοποθέτηση;
Η τοποθέτηση αυτή με βρίσκει σύμφωνη. Από την αρχαιότητα, οι άνθρωποι παρακολουθούν θεατρικά έργα και παραστάσεις, που σκοπό έχουν να θέσουν προβληματισμούς πάνω σε ζητήματα της καθημερινότητας, κοινωνικών προβλημάτων αλλά και ατομικών ευθυνών.
Σας ευχαριστούμε θερμά!
Υπερρεαλιστική Ομάδα Θεσσαλονίκης 